«Η ναυμαχία του Ναβαρίνου». Ένα συλλεκτικό λεύκωμα από την Περιφέρεια Πελοποννήσου

Στην έκδοση του επετειακού λευκώματος με τίτλο «Η ναυμαχία του Ναβαρίνου – Η Συλλογή του Αντώνη Τάντουλου», προέβη η Περιφέρεια Πελοποννήσου.

Στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 η Περιφέρεια Πελοποννήσου δίνει ιδιαίτερο βάρος στην έκδοση ιστορικών συγγραμμάτων και λευκωμάτων, τα οποία φωτίζουν την ηρωική εκείνη περίοδο της ελληνικής ιστορίας. Στις 256 σελίδες του συλλεκτικού λευκώματος παρουσιάζεται η μοναδική συλλογή του φιλίστορα ιατρού Αντώνη Τάντουλου για τη νίκη του συμμαχικού στόλου στο Ναβαρίνο, η οποία σήμανε την ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Τα αντίτυπα της έκδοσης (ελληνικά και αγγλικά) θα προωθηθούν από την Περιφέρεια Πελοποννήσου σε βιβλιοθήκες, σχολεία, δήμους, οργανισμούς, φορείς πολιτισμού και εκπαίδευσης και αλλού, με στόχο να ωφεληθεί το ερευνητικό αλλά και το ευρύ αναγνωστικό κοινό.

Ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Παναγιώτης Νίκας, στον χαιρετισμό του σημειώνει, μεταξύ άλλων: «Η νίκη του συμμαχικού στόλου στο Ναβαρίνο, η οποία σήμανε την ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, ενέπνευσε μεγάλο αριθμό καλλιτεχνών στην Ελλάδα και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Σκηνές από τη ναυμαχία, αλλά και από τον όρμο του Ναβαρίνου, απεικονίστηκαν σε ζωγραφικούς πίνακες, λιθογραφίες, χαλκογραφίες, ατσαλογραφίες, χαρακτικά αλλά και σε νομίσματα, μετάλλια, γραμματόσημα και αναμνηστικά είδη. Επίσης, η καθοριστική αυτή ναυμαχία, υμνήθηκε μέσα από τους στίχους και τα έργα καταξιωμένων ποιητών και μουσικών, αλλά και αποτέλεσε την πρώτη είδηση σε αρκετές ευρωπαϊκές εφημερίδες».

Τα τεκμήρια που φωτίζουν αυτό το σημαντικό γεγονός για την Ελλάδα και την ιστορική μνήμη της συγκεντρώθηκαν, με περίσσιο συλλεκτικό πάθος, από το φιλίστορα ιατρό Αντώνη Τάντουλο, ο οποίος υπηρετεί για πολλά χρόνια τη λακωνική γη και τους ανθρώπους της. Ο συλλέκτης κατάφερε να δημιουργήσει μια μοναδική συλλογή, για την οποία δεν νοιώθει πως έχει σχέση ιδιοκτησιακή, γιατί ο ίδιος ανήκει στους εραστές της τέχνης και πιστεύει πως αυτή πρέπει να αφορά το ευρύ κοινό και την κοινωνία. Όπως, δηλαδή, γινόταν και στην αρχαία Ελλάδα όπου η τέχνη ήταν δημόσια και τα έργα της ήταν δώρα προς τους θεούς και στόλιζαν τις δημόσιες πλατείες και τους ιερούς τόπους.